وقتی خوب نگاهش کردم تازه فهمیدم ,نه ,این بازی گویا عجیب تر از آن است که فکرش را می کردم ...
تمام آن تجربه های چرک آلود ,اگر چه شالوده هایی برای روند تکاملی مان محسوب می شدند, ولیکن طنین دروغین کنایه آلودی را در خودجای داده بود که حاوی تضاد های دیالکتیک وارانه ای است که مشامم را مدت ها آزار می داد...
آری "گذشت ایام اثر خود را گذاشته اند",ما قادر به فراموشی مطلق اشیاء, اشخاص, و چیزها نیستیتم...اگر تاس دوباره پرتاب شود واین باردر مسیر چرخش های رادیکالی ما قرار گیرد, احتمال پیروزی یک انقلاب بی کلام در حضور عوامل متضادالمنافع موجود, امری دور از دسترس نخواهد بود...
همه چیز در میدان جاذبهء ما قرار دارد , فقط باید در خواستن آن ها تردیدی نداشت و از فرکانس های ناکوک خودداری کرد...چنگ زدن در بحبوحه ء زمان و در خواست انتظار از کاینات در نقطه ء مقابل صبر است ...زمان گاهی خیانتکار ترین عامل نامحسوس طبیعت است واین از اصولی است که بایستی در پرتاب دوبارهء تاس مدنظر داشته باشی ...
یادت نرود "این آدم ها هستند که تاس می اندازند نه خدایان"و این یعنی تضمینی برای پیروزی...
نیروانا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر